Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого). 2014.
ἀναχρονισμός — anachronism masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αναχρονισμός — Η αναφορά ενός γεγονότος, όχι στον σωστό του χρόνο, αλλά σε άλλον. Αυτό γίνεται επίτηδες, για την εξυπηρέτηση κάποιου συγκεκριμένουσκοπού. Όταν π.χ. πούμε «Έρχομαι από τα Γιάννενα όπου ο Αλή πασάς κυβερνούσε τυραννικά» κάνουμε α., γιατί από το… … Dictionary of Greek
ἀναχρονισμοῦ — ἀναχρονισμός anachronism masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀναχρονισμῷ — ἀναχρονισμός anachronism masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀναχρονισμόν — ἀναχρονισμός anachronism masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Anachronismus — Ein Dinosaurier (starb vor ca. 65 Mio. Jahren aus) betrachtet den Schädel eines Menschen (existiert seit ca. 0,2 Mio. Jahren). Cartoon Anachronism von Gerhard Gepp Ein Anachronismus (gr. ἀναχρονισμός anachronismós „Verwechslung der Zeiten“, aus … Deutsch Wikipedia
анахронизм — (иноск.) не соответствующее времени, несовременное (в прямом смысле ошибка в летосчислении, в порядке событий или в обстановке их) Ср. Редко теперь встретишь... мучеников, рыцарей и жертв науки. И педант науки теперь стал анахронизмом, потому что … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Анахронизм — Анахронизмъ (иноск.) несоотвѣтствующее времени, несовременное (въ прямомъ смыслѣ ошибка въ лѣтосчисленіи, въ порядкѣ событій или въ обстановкѣ ихъ). Ср. Рѣдко теперь встрѣтишь... мучениковъ, рыцарей и жертвъ науки. И педантъ науки теперь сталъ… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
anacronismo — (Del gr. anakhronismos.) ► sustantivo masculino 1 Atribución a un hecho o suceso de una fecha distinta a la verdadera, presentándolo como propio de una época a la que no corresponde. 2 Persona o cosa anacrónicas: ■ los vehículos a motor son un… … Enciclopedia Universal
εύζηλος — εὔζηλος, ον (ΑΜ) 1. αυτός που έχει πολύ ζήλο («οὐκ εὔζηλος ἀναχρονισμός», Ευστ.) 2. ο αξιοζήλευτος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ζήλος] … Dictionary of Greek
